Mity i zgrzyty (PIW), zbiór najciekawszych polemik, recenzji i wspomnień Tadeusza Boya-Żeleńskiego w wyborze Jana Gondowicza już w czerwcu!

Różnorodne teksty Boya, zebrane w tym tomie pod kątem stosunku do przeszłości i współczesności, wykazać mają klasę pisarską, konsekwencję i styl myślenia. 

„Igrać z najbardziej uświęconymi pojęciami, z najbardziej czcigodnymi uczuciami, próbować ich siły i szczerości, rozkładać je odczynnikiem śmiechu, prowokować obłudne oburzenia, demaskujące dyskusje, wpuszczać powietrze, ośmielać do myślenia, iżby pośród walących się bałwanów zostało to, co najbardziej jest szanowane, oto zadanie, które chciałbym spełniać wedle sił moich” – tak wyłożył swój program kulturalny, zadanie spełnione, Tadeusz Żeleński. Wybór publicystyki Mity i zgrzyty stara się dać o tym dziele pojęcie.

Boy – to prawdziwa kariera. W trzy czwarte wieku po śmierci być nadal w centrum rzeczy polskich, budzić najżywsze kontrowersje, jednoczyć i dzielić, być zarazem osobą i sztandarem – czego publicysta może chcieć więcej? Ale Tadeusz Żeleński to przede wszystkim pisarz i jako taki powinien być czytany.

Tadeusz Boy-Żeleński (ur. jako Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński) – polski pisarz, poeta-satyryk, kronikarz, eseista, tłumacz literatury francuskiej, krytyk literacki i teatralny, działacz społeczny.

Przyszedł na świat w Warszawie. Pochodził z rodziny szlacheckiej (herbu Ciołek). Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (medycyna). Po studiach pracował jako pediatra w jednym z krakowskich szpitali.

Współtwórca kabaretu Zielony Balonik. Przedstawienia kabaretu odbywały się w latach 1905-1912 w krakowskim lokalu „Jama Michalika”, a wstęp był wyłącznie na zaproszenia.

Boy-Żeleński przełożył na polski liczne dzieła literatury francuskiej (m.in. „Pieśń o Rolandzie”, „Tristana i Izoldę”, wszystkie sztuki Moliera i Woltera czy „Komedię ludzką” Balzaka), za co dostał wysokie odznaczenia francuskie. Był autorem wielu książek za zakresu historii literatury.

W latach 1922-1936 mieszkał w miejscu w Warszawie, w którym wiele lat później swoją siedzibę miało Wydawnictwo „Iskry”.

Wybrane dzieła twórcy: „Z mojego dzienniczka. Akord smutku” (Geberthner i Ska, 1917), „Flirt z Melpomeną” (I-IX tomy, Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”, 1920-1932), „Pani Hańska” (Wydawnictwo Hermana Altenberga we Lwowie, 1925), „Marzenie i Pysk” (Wydawnictwo „Rój”, 1930), „Obrachunki fredrowskie” (Geberthner i Ska, 1934).

Żona: Zofia Pareńska (07.06.1904-04.07.1941, jego śmierć), syn Stanisław (ur. 23.02.1905). (za: lubimyczytac.pl)