Czekając na biografię Oty Pavla Aleksandra Kaczorowskiego, która ma się ukazać w maju tego roku w wydawnictwie Czarne przypominamy jego biografię Hrabala – Hrabal. Słodka apokalipsa (Czarne, 2016).

Bohumil Hrabal. Wybitny czeski prozaik, zapatrzony w naturszczyków mistrz słowa, który potrafił wznieść nieliterackość mowy potocznej na wyżyny uniwersalnej opowieści o człowieku i świecie. Pisarz, który wyszedł z drugiego obiegu, na przemian hołubiony i nękany przez komunistyczną władzę. Scenarzysta Jiřiego Menzla, uwielbiany przez Kunderę i Havla. Bywalec knajp i nieśmiały kobieciarz. Prześmiewca i melancholik. Niestrudzony podróżnik i miłośnik przyrody. Samotnik, pogrążony w depresji po śmierci żony, który ginie tajemniczą, tragiczną śmiercią.
Pod znakomitym piórem niezłomnego piewcy hrabalowszczyzny ożywa i uwodzi, sprawiając, że nie sposób po raz kolejny nie sięgnąć po Pociągi pod specjalnym nadzorem, Obsługiwałem angielskiego króla czy Czułego barbarzyńcę.

Agnieszka Glińska: Aleksander Kaczorowski pięknie i przenikliwie zaklina w literaturę życie Bohumila Hrabala, bada uważnie ten niezwykły, niedefiniowalny splot realności z wyobraźnią. „Myślę, że to, co czytałem, sprawiło, że stałem się tym, kim jestem” – powiedział Hrabal. Po tej lekturze widzę jasno, jak książki Hrabala sprawiły, że stałam się tym, kim jestem.