Olaf Kühl, znany niemiecki tłumacz literatury polskiej (m.in. Andrzeja Stasiuka i Doroty Masłowskiej) pyta w książce – Gęba Erosa. Tajemnice stylu Witolda Gombrowicza (Universitas) o styl Witolda Gombrowicza nie jako fakt estetyczny, lecz jako fakt psychoanalizy. 

W setkach szczegółowych analiz stylistyczno-leksykalnych bada związki pomiędzy stylem, „formą” i filozofią młodości, w której centrum znajduje się erotyka pisarza. Inspiracje metodologiczne Kühl znajduje w psychoanalizie freudowskiej i postfreudowskiej (Jacques Lacan). Gombrowicz, wykreowany przez krytykę na „mistrza zrywania masek”, kamufluje i ukrywa się tym bardziej, czym bliżej dochodzi do swego największego konfliktu wewnętrznego – własnego homoerotyzmu. Ambicją książki nie jest jednak opracowanie psychogramu Gombrowicza. Punkt ciężkości spoczywa na badaniu semiotycznych i stylistycznych struktur, w których – według definicji Georges’a Leclerca de Buffona i samego pisarza – wyraża się to, „co jest Gombrowiczem”.