Kosmitka Manueli Gretkowskiej (Świat Książki), to opowieść odkrywająca nieznane światy polityki, duchowości i rodzinnej codzienności.

Paradoksy, komiczne sytuacje, łączenie wysokiej kultury z bieżączką. Wygląda na to, że nasza rzeczywistość wyrzuca w kosmos.

Manuela Gretkowska – debiutowała w 1991 r. powieścią My zdies’ emigranty. Wydała 20 książek przełożonych na kilkanaście języków, m.in.: Tarot paryski, Kabaret metafizyczny, Namiętnik, Polka, Europejka, Kobieta i mężczyźni, Obywatelka, Miłość po polsku, i Trans, Agent, Miłość klasy średniej (razem z Piotrem Pietuchą).

O autorce pisał Piotr Kępiński: Manuela Gretkowska na początku lat 90. potężnie drażniła swoją prozą. Drażniła polskich krytyków, którzy mieli zakute łby i nie byli w stanie docenić ironii czy obyczajowej prowokacji – zostało to im zresztą do dzisiaj. Drażniła wszystkich tych, którzy nie mają poczucia humoru. Drażniła rzadko myślących przedstawicieli polskiej lewicy i prawicy, bo jej świat nigdy nie był jednowymiarowy, skrojony na miarę polskiego mózgu, w którym pobrzmiewają echa lektur Żeromskiego i Sienkiewicza. Gretkowska zawsze myślała szerzej. Wyczuwała świat nie tylko literaturą, ale także psychologią i religią. Przekraczała granice buddyzmu, katolicyzmu i postmodernizmu.

I czy ktoś tego chce, czy nie, jej „My zdies’ emigranty” (1991), „Tarot paryski” (1993) i „Kabaret metafizyczny” (1994) to już historia polskiej literatury. I to dobrej literatury, żeby nie powiedzieć – znakomitej.