„Wizja natury. Dialogi z Tadeuszem Dominikiem” (wydawnictwo Bosz). Książka Zbigniewa Taranienki  powstała na podstawie rozmów z Dominikiem przeprowadzonych wiosną 2013 roku. 

Autor – estetyk, organizator życia artystycznego w ostatnich dekadach XX wieku i znany krytyk sztuki – w dialogu z malarzem, długoletnim pedagogiem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dociera do sedna malarstwa Tadeusza Dominika (1928–2014), który pokazywał naturę, wykorzystując osiągnięcia malarstwa abstrakcyjnego i własną, niezwykłą umiejętność harmonizowania barwy.

W umyśle Dominika powstawały wizje natury, które odtwarzał w pracowni. Niemające ram wizje prowokowały do namalowania obrazu, jednak ten czasami kompletnie się od nich różnił pod wpływem samego obrazu i użytych kolorów. Specyfikę swojego widzenia artysta określał w przeciwieństwie do wizji dbającego o szczegół realisty. Jego wizja uogólniała i upraszczała. Jednym z najciekawszych wątków dialogu jest właśnie próba odtworzenia sposobu budowania obrazu przez Dominika, przechodzenie od natury do znaku na naturę.