Nakładem Krytyki Politycznej ukazały się Utwory sceniczne Václava Havla.

Książka zawiera szesnaście utworów, które przetłumaczyli Andrzej S. Jagodziński, Janusz Anderman, Irena Bołtuć oraz Józef Waczków. Havel utwory sceniczne pisał już w młodości. Za jego pierwszą ważną sztukę uważane jest opublikowane w 1963 roku Garden Party, które – podobnie jak kolejne utwory: Powiadomienie (1965) i Puzuk, czyli uporczywa niemożność koncentracji (1968) wystawione zostały w praskim teatrze Divadlo na Zábradlí, a następnie rozsławiły go za granicą. Chyba jeszcze większą popularność przyniosły mu jednoaktówki z lat siedemdziesiątych: Audiencja, Wernisaż oraz Protest.

Havel był płodnym autorem dramatów szczególnie w latach 60., 70. i 80. Do pisania sztuk teatralnych wrócił też w ostatnich latach życia: jego sztuka Odejścia z 2007 roku doczekała się adaptacji filmowej .

Przez dramaty Havla przewija się nieustannie kilka istotnych motywów: ludzki egoizm, zakłamanie i tchórzostwo, a także władza totalitarna i używany przez nią język służący za  narzędzie zniewolenia jednostki. Utwory Havla interpretuje się często jako krytykę konkretnej, komunistycznej rzeczywistości polityczno-społecznej, ale dramaty te stanowią także uniwersalny komentarz na temat kondycji ludzkiej w ogóle. Komentarz szyderczo – ironiczny , ponieważ zdecydowana większość postaci to antybohaterowie.