Škvorecký o Dvořáku

Nakładem Książkowych Klimatów ukazała się właśnie powieść laureata „Angelusa” Josefa Škvoreckiego  „Scherzo capriccioso. Wesoła fantazja na temat Dvořáka”, w przekładzie Andrzeja Jagodzińskiego.

Opublikowana po raz pierwszy po czesku w roku 1984 powieść poza tym, że opowiada o pobycie Antonina Dvořáka w Stanach Zjednoczonych, wysuwa śmiałą hipotezę, jakoby najsłynniejszy czeski kompozytor wszechczasów wpłynął na akceptację jazzu przez wyższe sfery.

Na pierwszym planie jest jednak Antonin Dvořák i wszystko to, co doprowadziło do skomponowania przez niego genialnej symfonii „Z nowego Świata”, zagranej po raz pierwszy w Carnegie Hall w 1893 roku, czyli miłość Dvořáka do starszej siostry jego żony oraz folkowych brzmień odległego kontynentu. Scherzo capriccioso to także portret końca XIX wieku, brawurowo napisany raport ze zmierzchu epoki maszyn i jedyna okazja by usłyszeć jak brzmiały Stany Zjednoczone kilka lat przed zejściem z taśmy pierwszego modelu Forda „T”.

Josef Škvorecký, Scherzo capriccioso. Wesoła fantazja na temat Dvořáka, przekład Andrzej Jagodziński, Książkowe Klimaty 2016.

Josef Škvorecký(1924-2012) . Zadebiutował w 1958 roku powieścią Tchórze, w której szyderczo opisał zachowania Czechów pod koniec II wojny światowej. Władze komunistyczne wycofały ją z księgarń.Po inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację, w 1969 roku, wyemigrował na Zachód i na stałe osiadł w Kanadzie. Tam w swojej prywatnej oficynie literackiej wydawał prace Vaclava Havla, Milana Kundery i Ludvika Vaculika. Jednocześnie wykładał na uniwersytetach amerykańskich i kanadyjskich a także tłumaczył literaturę anglojęzyczną. 5 grudnia 2009 Škvorecký został laureatem Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” za powieść Przypadki inżyniera ludzkich dusz. Zmarł 3 stycznia 2012 w Toronto.

Źródło: materiały wydawcy