W maju ukaże się książka Zachara Prilepina „Klasztor” (Czwarta strona). 

Klasztor-więzienie na Wyspach Sołowieckich – pierwszy sowiecki obóz koncentracyjny zwiastujący nadejście nowej mrocznej epoki. W odizolowanej od świata kolonii mieszkają obok siebie czerwonoarmiści i ich byli przeciwnicy z wojny domowej, kryminaliści i przedrewolucyjna elita, intelektualiści, poeci i niepiśmienni chłopi, Kozacy i Czeczeni, czekiści i kontrrewolucjoniści, zachodni dyplomaci, aktorzy i kościelni hierarchowie.

To dziwne fantasmagoryczne miejsce, w którym naturalnie sąsiadują ze sobą grypsera, język literacki i bolszewicka nowomowa, kaci zamieniają się miejscem z ofiarami, a bestialstwa czekistów są tak samo na porządku dziennym, jak salony literackie i konne przejażdżki. W tej odludnej scenerii rosyjskiej Północy rozgrywa się tragiczna i piękna historia o miłości, samotności i granicach ludzkiej wolności. Klasztor – powieść porównywana przez krytyków swoim rozmachem i atmosferą do obrazów Boscha, dzieł Dostojewskiego i Czarodziejskiej góry Tomasza Manna – to największe wydarzenie literackie w Rosji w ostatnich latach.

Zachar Prilepin urodził się w 1975 roku w okolicach Riazania, mieszka w Niżnym Nowogrodzie. Z wykształcenia filolog, z zawodu dziennikarz i pisarz, jest także aktywnym działaczem zdelegalizowanej Partii Narodowo-Bolszewickiej. Podczas wojny w Czeczenii w 1996 i 1999 roku służył jako kapitan OMON-u. W Polsce ukazały się dotąd jego dwie powieści – Sańkja (Czarne 2008) oraz Patologie (Czarne 2010). Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Nagrody im. Borisa Sokołowa, Rosyjskiej Nagrody Literackiej „Bestseller Narodowy”, Nagrody Jasnej Polany, Nagrody im. Iwana Bunina. W 2011 znalazł się wśród nagrodzonych w specjalnej edycji „Rosyjskiego Bookera”, w której wyróżniono najważniejszych pisarzy pierwszej dekady XXI wieku.