„Pamiętniki” Eryka Lipińskiego (Iskry) to słodko-gorzka opowieść jednego z najbardziej znanych karykaturzystów polskich, który był inicjatorem powołania do życia pisma satyrycznego „Szpilki”, a także pomysłodawcą i współzałożycielem Muzeum Karykatury w Warszawie. Książka już niedługo w księgarniach.
Beztroskie lata nastolatka, studia i pierwsze sukcesy opisuje w humorystycznej formie. I choć karierę przerwała II wojna światowa, to nadal postrzegał świat oczami satyryka. Imał się w tym czasie wielu prac, choćby malowania tablic z nowymi nazwami ulic. Powstanie Warszawskie zastało go po prawej stronie Wisły i mógł się jedynie przyglądać płonącej Warszawie, martwiąc się o najbliższych. Pracował również jako sanitariusz w Dulagu w Pruszkowie, gdzie uratował wielu ludzi.
Po wojnie zajął się m.in. projektowaniem plakatów filmowych, ilustrowaniem książek i pism, „publigrafiką”, w Państwowym Wydawnictwie Iskry wydał kilka książek, ale największym powojennym wyzwaniem było stworzenie Muzeum Karykatury, które istnieje do dziś i nosi jego imię.
Eryk Lipiński urodził się 12.07.1908 r. w Krakowie. Zmarł 27.09.1991 r. w Warszawie.
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Tadeusza Pruszkowskiego, prof. Edwarda Bartłomiejczyka i prof. Władysława Daszewskiego.
W 1928 r. zadebiutował jako karykaturzysta w tygodniku „Pobudka” zamieszczając polityczne rysunki wyborcze. Był współzałożycielem tygodnika satyrycznego „Szpilki” i redaktorem naczelnym w latach 1935–1937 oraz 1946–1953. W 1935 r. był członkiem postępowej grupy plastyków „Czapka frygijska”.
Zajmował się karykaturą, plakatem, scenografią, ilustracjami książek dla dzieci i wydawnictw satyrycznych. Pisał felietony i teksty kabaretowe. W swojej karierze artystycznej zdobył wiele nagród w kraju i zagranicą. Był wielokrotnie odznaczony. Był autorem lub współautorem wielu książek poświęconych satyrze i humorowi.