Wczoraj, w wieku 80 lat, zmarł Wojciech Albiński, znakomity prozaik, jedna z najciekawszych postaci powojennej literatury, laureat Nagrody im. Józefa Mackiewicza, finalista „Angelusa” z 2010 roku.

Jako pisarz debiutował dwukrotnie.Uczestniczył w 1956 roku w zakładaniu dwutygodnika literackiego „Współczesność”. Był wówczas studentem Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej Na jego łamach publikował wiersze i krótkie formy prozatorskie. Należał do Koła Młodych przy ZLP w Warszawie. W 1963 roku uciekł z PRL początkowo mieszkał w Paryżu i Genewie, po czym przeniósł się do Afryki. Przez wiele lat mieszkał w Botswanie i w Republice Południowej Afryki. Pracował jako geodeta. Po wyjeździe z Polski opublikował jeszcze  kilka wierszy i opowiadań w paryskiej „Kulturze”, potem jako pisarz zamilkł na długie lata.
Książką zadebiutował dopiero na emeryturze. W wieku 68 lat opublikował pierwszy zbiór opowiadań afrykańskich „Kalahari”, za który otrzymał w 2004 nagrodę im. Józefa Mackiewicza i nominację do literackiej nagrody Nike. Wydał sześć książek. Z wyjątkiem autobiograficznej, nominowanej do „Angelusa” „Achtung! Banditen!”,  jego stałym tematem była Afryka i zmiany tam zachodzące. Pisał rzeczowo, zwięzłym stylem z domieszką ironii i czarnego humoru, bez politycznej poprawności o współczesnych problemach tego kontynentu: zderzeniu kultur, krwawych konfliktach plemiennych i apartheidzie.

Opublikował: „Kalahari”, Twój Styl, Warszawa 2003, „Królestwo potrzebuje kata”, Twój Styl, Warszawa 2004, „Antylopa szuka myśliwego”, Twój Styl, Warszawa 2006, „Lidia z Kamerunu”, Twój Styl, Warszawa 2007, „Achtung! Banditen!”, W.A.B, Warszawa 2009, „Soweto – my love„, W.A.B., Warszawa 2012.

Fot. Wanda Albińska/ Strona wydawnictwa WAB