„Bieguni” – książka uhonorowana Literacką Nagrodą Nike, nominowana do Angelusa w roku 2008, jedna z najgłośniejszych i najszerzej komentowanych powieści ostatnich lat, po raz kolejny w księgarniach w nowej okładce. 

Co mamy wspólnego z biegunami – prawosławnym odłamem starowierców, ludźmi, którzy zło oswajają ruchem? Ile jest w nas z biegunów?

Od dawnych sułtańskich pałaców przez siedemnastowieczne gabinety osobliwości po współczesne hale odlotów – Olga Tokarczuk zabiera czytelników w niezwykłą podróż przez różne miejsca i czasy. Zaprasza do wspólnego oswajania migotliwej, fragmentarycznej rzeczywistości, do porzucania utartych szlaków. Ta powieść nie ma granic – dzieje się na całym świecie.

Dariusz Nowacki pisał o książce w „Tygodniku Powszechnym”:„Najbliżej „Biegunom” do hybrydy tekstowej sprzed równo dziesięciu lat, czyli „Domu dziennego, domu nocnego”, przy czym rzecz najnowsza nie jest typową sylwą, tematyczno-formalnym variétés. W porównaniu z „Domami” „Bieguni” są wypowiedzią bardziej spójną i zdyscyplinowaną, zorganizowaną wokół dwóch wiodących motywów: podróżowania i zwłok (dosłownie: martwego ciała). A ponieważ zasadniczy szlak podróży wiedzie od muzeum, gdzie eksponowane są wypreparowane zwłoki oraz pojedyncze organy, do kolejnego muzeum tego typu (dziewięciopunktowa lista tych miejsc umieszczona jest na końcu książki jako itinerarium), można by powiedzieć, że zwornik jest tylko jeden – podróżowani

Marta Cuber w „Polityce”: „Bohaterami tej książki są nomadzi i koczownicy, nieprzywiązani do własnych korzeni. Kobiety wożące w torebkach zapasowe szczoteczki do zębów na wypadek nagłej podróży i mężczyźni umiejący spakować cały swój dobytek w 10 minut, zawsze gotowi do drogi. Proza Olgi Tokarczuk przekonuje, iż poczucie ładu wszechświata dostępne jest każdemu, o ile tylko podróżuje”.