„Spowiadania i wypowieści” Artura Daniela Liskowackiego (Forma) to zbiór opowiadań, które nie nudzą, wciągają jak najlepsza powieść, intrygują językiem, zaciekawiają akcją, przypominają ale i pozwalają zapomnieć. Kawałek dobrej prozy co specjalnie nie dziwi, bo autor wytrawny mający na koncie głośne „Eine kleine” – pisze Piotr Kępiński.

Liskowacki podjął próbę prozy niezwykle trudnej, bo ocierającej się o autobiografię (w niektórych fragmentach Spowiadań…) i jak się zdaje wyszedł z tej walki bez szwanku. Bywa kokieteryjny, to prawda. Czasami drażni językiem. Jasna sprawa. Niemniej jednak całość Spowiadań… to wyśmienita opowieść o przeszłości, braku, pragnieniu. To proza, której patronem mógłby być Kornel Filipowicz.
Liskowacki, podobnie jak autor „Romansu prowincjonalnego”, doskonale wie, gdzie zawiesić głos, gdzie zrezygnować z narracyjnych poszukiwań w imię znaczącej puenty.
Opowiadając o innych opowiada Liskowacki o sobie. Budując portrety mężczyzn i kobiet, czujemy w każdym opisie autora. Bywa niezwykle poważny ale stać go fantastyczną ironię – zwłaszcza w drugiej części książki.
I chociaż prawie wszystkie opowieści Liskowackiego są statyczne, to czyta się je bez wytchnienia. Czas stanął w miejscu ale myśli galopują. Jak trafnie zauważyła Anna Frajlich:„Liskowacki jest mistrzem opisu tego, co się nie dzieje, nie wydarza, a przecież mogłoby i powinno. W tej prozie jak w życiu nie ma rozwiązań. Nawet po naszej śmierci nasza biblioteka staje w obliczu nierozwiązywalnego dylematu: ze względów praktycznych – nie ma jej gdzie umieścić, ze względów ideologicznych – nie można jej spalić”.

Artur Daniel Liskowacki, (ur. 1956 r. w Szczecinie) – prozaik, poeta, eseista, autor słuchowisk radiowych oraz książek dla dzieci. Publicysta i krytyk teatralny. Prezes zarządu Fundacji Literatury imienia Henryka Berezy. Mieszka w Szczecinie. Laureat I nagrody II Krajowego Festiwalu PR i TVP „Dwa teatry 2002”, Nagrody Artystycznej Miasta Szczecina (2002) oraz Nagrody 60-lecia PR Szczecin (2005). Jego powieść Eine kleine znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2001 i otrzymała I nagrodę w kategorii prozy VI Konkursu Literackiego Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (2002). Powieść Mariasz nominowano do Europejskiej Nagrody Literackiej (2009), a zbiór opowiadań Capcarap nominowano do Nagrody Literackiej Nike 2009. Wydał m.in. książki dla dzieci: Balbaryk i skrzydlate psy (1982), Balbaryk i Złota Piosenka (1985), Najbłękitniejsze oczy (1987), Śnieżynek (1997); tomy wierszy: Autoportret ze szminką (1985), Atlas ptaków polskich (1994), To wszystko (2006), Po sobie (FORMA 2010), Elegijki (2013); zbiory opowiadań: Dzikie koty (1986), Szepty miłosne (1996), Capcarap (FORMA 2008; wydanie 2 poszerzone, FORMA 2014), Skerco (FORMA 2011); eseje: Ulice Szczecina (1995; wydanie 2, poprawione i rozszerzone, FORMA 2016), Cukiernica pani Kirsch (1998), Pożegnanie miasta (2002), Kronika powrotu (FORMA 2012), Ulice Szczecina (ciąg bliższy) (FORMA 2015); powieści: Eine kleine (2000, FORMA 2009), Mariasz (FORMA 2007), Murzynek B. (2011). Jego opowiadania znalazły sie w antologiach współczesnych polskich opowiadań: 2008 (FORMA 2008), 2011 (FORMA 2011), 2014 (FORMA 2014). W przygotowaniu nowy zbiór opowiadań (FORMA 2017).