Książka Macieja Meleckiego „Gdzieniegdzie (Zapiski)” /Dom Literatury, Łódź/ to dzieło w toku. Polecamy.

Piotr Matywiecki pisał o książce: Zamierzona jako rodzaj dziennika sam proces swojego narastania w czasie czyni przedmiotem refleksji – filozoficznej refleksji o czasie i o zdarzeniach, które ten czas wypełniają. Dzięki temu materia dziennikowa jest wiarygodna życiowo, a zarazem autor utrzymuje do niej intelektualny dystans. Ta ogólna postawa pisarska jest rozwijana w sposób niezwykle zróżnicowany i dla czytelnika atrakcyjny.  W nurt dziennika włączane są zdarzenia i fabuły z osobistego życia autora, błahe i dramatyczne,  znakomita aforystyka, bieżące – ostre, ale zawsze gruntownie uzasadniane  – polemiki literackie, fakty z zakresu socjologii życia literackiego, próby wyrażenia własnego credo pisarskiego i własnej dojrzałej estetyki, zdecydowanej i świadomej własnego miejsca w uniwersum sztuki.

„Gdzieniegdzie” Meleckiego ma też walor szczególny. Jest manifestacją świadomości całego pokolenia żyjącego sztuką na swój sposób, na swój sposób pojmującego związek (lub brak związku) twórczości i życia. Dzięki temu ta książka już jest, a w swoim rozwoju na pewno nadal będzie, bardzo istotnym dokumentem pokoleniowej świadomości, bez którego nie da się wnikliwie czytać i rozumieć twórczości nie tylko „środowiska mikołowskiego”, tak ważnego w polskiej literaturze, ale i wielu innych przedstawicieli tego pokolenia, tego nurtu. Wielką wartością książki Meleckiego jest energia, spontaniczność i zróżnicowanie jej języka. Wszystkie walory języka poetyckiego są tutaj przetłumaczone na walory eseistyki. Odwaga tego eseistycznego języka dorównuje odwadze mowy poetyckiej Meleckiego.

Uważam „Gdzieniegdzie” za książkę znakomitą. Wydaje mi się, że jest najciekawsza spośród kilku uprawianych dzisiaj publicznych dzienników przedstawicieli jego pokolenia.