Jerzy Pilch i Ewelina Pietrowiak przeszło rok od rozpoczęcia swojej wspólnej literackiej przygody spotykają się ponownie. „Inne ochoty”, czyli Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak, część druga (WL). Premiera książki pod koniec września. 

Jest 2 listopada 2016 roku. Dzień rewanżowego meczu między Legią Warszawa a Realem Madryt – pamiętnego, bo rozgrywanego przy pustych trybunach. I choć piłka nożna niezmiennie pasjonuje Pilcha, to jednak ostatnio zaszła w nim pewna zmiana. Odrzucił laskę i coraz częściej można go zobaczyć w kapeluszach. Pietrowiak była przy nim, gdy po raz pierwszy od lat spotykał się z czytelnikami. Dobrze go zna i z całą pewnością wie, jak zadawać pytania.

Jak wygląda Polska w roku obchodów 500-lecia reformacji? Dlaczego nie lubi ciętych kwiatów? W jaki sposób stał się posiadaczem swojej pierwszej płyty Bitelsów? Jak wyglądała jego kariera sprzedawcy w galerii Andrzeja Mleczki? Dlaczego nigdy nie pożycza swoich książek? Kot czy pies? Wreszcie – czekoladka Danusia czy baton Kinder Bueno?

Po bestsellerowym „Zawsze nie ma nigdy” nadszedł czas na drugą rundę rozgrywki Pilch–Pietrowiak. Trochę ironii i mnóstwo refleksji. Wspomnienia i plany na przyszłość. A nade wszystko i ponad wszystkim literatura. Trafione pytania, szczerze odpowiedzi, którymi pisarzowi z pewnością uda się zaskoczyć czytelników, swoją rozmówczynię, a może nawet samego siebie?

„— Zdarza ci się wzruszać?

— Bardzo często, im jestem starszy, tym częściej. Najbardziej wzrusza mnie każdy przejaw radości życia: zawodnicy po strzeleniu bramki, biegacz po wygranym biegu… Ta bezinteresowna radość ludzi, którzy cieszą się, bo coś nagle nabrało sensu — bardzo to na mnie działa.

— Od dziecka byłeś taki skory do łez?

— Nie. Na starość dopiero. Opłakuję świat”.

Ewelina Pietrowiak, reżyser teatralna i operowa, scenograf.

Absolwentka Wydziału Reżyserii warszawskiej Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza, Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej oraz Podyplomowych Studiów na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Chopina w Warszawie.

Zadebiutowała w 2006 roku „Pokojówkami” Jeana Geneta – sztuka została wystawiona w warszawskim Teatrze Ateneum. Na tej scenie zrealizowała również „Sonatę jesienną” Ingmara Bergmana, „Trash story czyli sztukę niepamięci” Magdaleny Fertacz oraz „Kasta la Vista” Sébastiena Thiéry. Reżyserowała między innymi w warszawskim Teatrze Syrena i Teatrze Dramatycznym.

W teatrze operowym zadebiutowała w sezonie 2007/2008 realizacją „Jutra” Tadeusza Bairda w Operze Wrocławskiej. Wyreżyserowała między innymi „Halkę” Stanisława Moniuszki, „Matkę czarnoskrzydłych snów” Hanny Kulenty, „Uprowadzenie z seraju” W.A. Mozarta, prapremiery oper  Zygmunta Krauzego „Pułapka” oraz Aleksandra Nowaka „Space Opera”.

W latach 2011–2013 pełnia funkcję dyrektor artystycznej Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie.

Jest laureatką wielu nagród za prace scenograficzne i reżyserskie. W 2010 roku została nominowana do Paszportu Polityki w kategorii Muzyka Poważna za realizacje operowe.

Jerzy Pilch, (ur. 1952 r. w Wiśle) – pisarz, dramaturg, felietonista. Na jego frazie wychowało się całe pokolenie polskich czytelników.

Był felietonistą „Polityki”, „Dziennika”, „Przekroju”. W 2015 roku powrócił na łamy „Tygodnika Powszechnego” z cyklem „Autobiografia w sensie ścisłym”.

W 1988 roku zadebiutował tomem opowiadań „Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej”, nagrodzonym Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989).

Ośmiokrotnie nominowany do literackiej Nagrody Nike.

Cztery jego książki znalazły się w finalne Nike: „Tezy o głupocie, piciu, umieraniu” (1998), „Bezpowrotnie utracona leworęczność” (1999), „Pod Mocnym Aniołem” (2001) i „Moje pierwsze samobójstwo” (2007). Powieść „Pod Mocnym Aniołem” została laureatką tej nagrody. Nominację dostał również „Dziennik” – do Nagrody Literackiej Nike za 2013  rok.

Laureat Paszportu Polityki za książkę „Bezpowrotnie utracona leworęczność” (1998).

Laureat Nagrody „Odry” za rok 2013 za powieść „Wiele demonów” i „Drugi dziennik”. „Wiele demonów” została wyróżniona również Nagrodą Literacką Gdynia za rok 2014.

Dwa razy jego utwory znalazły się na liście stu najlepszych książek w USA wytypowanych przez magazyn „Kirkus Reviews”: „Tysiąc spokojnych miast” (2010) i „Moje pierwsze samobójstwo” (2012).

Powieść „Spis cudzołożnic. Proza podróżna” w 1994 roku doczekała się ekranizacji – autorem scenariusza i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Na początku 2014 roku na ekran trafiła również adaptacja „Pod Mocnym Aniołem” w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego.

Jerzy Pilch jest autorem scenariuszy dwóch filmów z serii „Święta polskie”, tj. „Żółty szalik” (2000) w reżyserii Janusza Morgensterna i „Miłość w przejściu podziemnym” (2006) w reżyserii Janusza Majewskiego.