Wydany w 1951 roku w USA Zaginiony Egona Hostovskiego sprzedał się w czteromilionowym nakładzie i do dziś pozostaje jedną z najciekawszych czeskich powieści XX wieku. W Polsce, w Czeskich Klimatach, w tłumaczeniu Andrzeja Jagodzińskiego. 

Praga, rok 1948, krótko po lutowym zamachu stanu, w wyniku którego władzę przejmuje Komunistyczna Partia Czechosłowacji. Erik Brunner, żydowski intelektualista, miota się między strachem, który wzbudza w nim nowy reżim, a podświadomym pragnieniem poddania się sytuacji. Panuje nastrój paniki i nieufności.

Zaginiony to powieść szpiegowska pokazująca, jak wyobcowany jest człowiek z społeczeństwie zdominowanym przez totalitarną ideologię. To świat podwójnej agentury i bezwzględnego pragmatyzmu. Znakomicie nakreślona atmosfera thrillera świetnie oddaje wewnętrzny niepokój głównego bohatera i ukazuje centralną ideologię jako siłę chaosu.

Egon Hostovský (ur. 1908 w Hronovie, zm. 1973 w New Jersey) – czeski pisarz, redaktor, dyplomata. Studiował filozofię na uniwersytetach w Pradze i Wiedniu, od początku lat 30. redaktor wielu praskich wydawnictw. Pisał opowiadania i powieści, w 1935 za powieść Žhář(Podpalacz) otrzymał prestiżową Nagrodę Państwową. W 1937 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Po zajęciu Czechosłowacji przez Paryż i Lisbonę wyjechał do USA, gdzie pracował w czechosłowackim konsulacie w Nowym Jorku. Powrócił na krótko do Pragi w 1946 roku, ale tuż przed komunistycznym puczem wysłany został przez MSZ na placówkę do Norwegii, z której po roku zrezygnował, by ponownie udać się na emigrację do USA. Tam powstało kilka jego najważniejszych książek: Půlnoční pacient (Pacjent o północy, 1958), Dobročinný večírek (Wieczór dobroczynny, 1958),Všeobecné spiknuti (Spisek powszechny, 1969) oraz Zaginiony (Nezvěstný, 1956).