Laureat nagrody NIKE i Paszportów Polityki powrócił w znakomitych, onirycznych opowieściach. O nowej książce Wojciecha Kuczoka „Proszę mnie nie budzić” (WAB)  pisał Piotr Kępiński: „Proszę mnie nie budzić” najnowsza książka Wojciech Kuczoka to literatura sauté. W małej ilości tłuszczu ale za to rozgrzanym bardzo Kuczok wysmażył całkiem spójne i niebanalne treści. I chociaż z przymrużeniem oka skreślił wszystko, to trzeba podkreślić: snu nie zbagatelizował, siebie we śnie spróbował zdefiniować a i świat wokół również.

Każdy ze snów Wojciecha Kuczoka to smakowita miniopowieść. Czego tam nie ma! Jest powstanie warszawskie, w którym pisarz bierze udział, są rozmowy z kolegami po piórze, ba!, we snach nie zabraknie Jarosława Kaczyńskiego i Grzegorza Schetyny. Historie te, czasem przerażające, najczęściej są tak absurdalne, że nie sposób nie parsknąć śmiechem.

Wojciech Kuczok – prozaik, krytyk filmowy, scenarzysta i speleolog. Za powieść Gnój był kilkukrotnie nagradzany: Paszportem „Polityki” (2003), Nagrodą Literacką NIKE (2004) i Krakowską Nagrodą Miesiąca. Napisał scenariusz do filmu Pręgi Magdaleny Piekorz (film zdobył w 2004 r. główną nagrodę na Festiwalu Filmowym w Gdyni). Od 1992 r. publikował wiersze i opowiadania w prasie kulturalnej i literackiej. Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji książkowych, m.in. Opowieści słychane (1999), Widmokrąg (W.A.B. 2004), Opowieści przebrane (W.A.B. 2005), To piekielne kino (W.A.B. 2006), Senność (W.A.B. 2008), Moje projekcje (W.A.B. 2009), Spiski. Przygody tatrzańskie (W.A.B. 2010), Poza światłem (W.A.B. 2012), Obscenariusz (W.A.B. 2013).