O Estonii i jej historii pisze się w Polsce niewiele. Cieszy więc publikacja powieści Gdy zniknęły gołębie Soni Oksanen, która jeszcze w tym miesiącu ukaże się nakładem Wydawnictwa Czarne.

Sofi Oksanen to pół Finka, pół Estonka, autorka powieści i dramatów..Znana jest w Polsce dzięki opublikowanej przez Świat Książki w 2010 roku, także poświęconej Estonii,  swojej najbardziej znanej, trzeciej,  powieści Oczyszczenie, przełożonej na 30 języków  i wielokrotnie nagradzanej.

Estonia, to główny temat jej twórczości. Oksanen  jest też między innymi współautorką antologii  „Poza wszystkim był strach. Jak Estonia straciła swoją historię i jak może ją odzyskać„, poświęconej sowieckiej okupacji Estonii, która wywołałą gorące dyskusje w Finlandii, Estonii i Rosji.

Publikowana właśnie  Gdy zniknęły gołębie to wielowątkowa opowieść o powikłanej historii Estonii od lat czterdziestych do sześćdziesiątych: niemieckiej i sowieckiej okupacji, sowieckich procesach pokazowych. Głównymi jej bohaterami są dwaj kuzyni Roland i Edgar, których losy się splatają. Obaj przyjmują odmienne strategie wobec trudnej rzeczywistości. Edgar to pozbawiony skrupułów konformista, który najpierw kolaboruje z hitlerowcami a potem z komunistami. Roland  to jego przeciwieństwo – nonkonformista i patriota.

Jedna wojna, dwa totalitaryzmy, troje bohaterów. Oksanen stworzyła radykalną powieść o podłości, szlachetności i szaleństwie – trzech drogach ucieczki od terroru. Napisała ją kilkoma językami, mistrzowsko poruszając się między chłodnym dokumentalizmem, pasją i groteską. Oksanen to najbardziej ekstremalna, przenikliwa, a jednocześnie czuła powieściopisarka w naszej części Europy. – pisze Paulina Wilk

Sofi Oksanen, Gdy zniknęły gołębie, Przekład: Sebastian Musielak, Wydawnictwo Czarne