Fazil Abdułowicz Iskander, wybitny abchaski pisarz, dostał właśnie na Kremlu, trzeci raz z rzędu nagrodę państwową. Ten znany także i w Polsce pisarz został nazwany przez Władimira Tołstoja, doradcę Putina, patriarchą rosyjskiej literatury.

Jego słynna powieść „Sandro z Czegemu” chętnie jest czytana i dzisiaj. Iskander urodził się w Suchumi. Tworzy jednak w języku rosyjskim. Od czasów studiów mieszka w Moskwie.

W 1954 roku ukończył Instytut Literacki im. Gorkiego w Moskwie. Po studiach pracował jako dziennikarz, w 1959 został redaktorem w abchaskiej redakcji Goslitizdatu. Zadebiutował w 1957 roku tomem poezji lirycznej Ścieżki górskie. Opublikował kilka zbiorów poetyckich i tomów prozy, które dobrze zostały przyjęte przez krytyków literackich, zdobywając sobie także dużą popularność wśród czytelników. Dużą popularnością cieszyły się zwłaszcza jego utwory dla dzieci i młodzieży.

W jego twórczości przeplatają się ze sobą motywy zaczerpnięte z literatur europejskich z wątkami żywymi w folklorze Abchazji a także ze wspomnieniami z okresu dzieciństwa. Bohaterowie jego utworów to ludzie prości, bezpośredni, przede wszystkim chłopi, pasterze, rzemieślnicy – charakteryzujący się jednak własną mądrością, sprytni i potrafiący sobie poradzić w każdej sytuacji, a przy tym szlachetni, pracowici i weseli. Osobliwym dziełem w dorobku Iskandera jest wydane w 1979 opowiadanie Malutki gigant wielkiego seksu, będące zjadliwą satyrą na obyczajowość lat siedemdziesiątych XX wieku.

W przekładzie na język polski ukazał się szereg dzieł Iskandera, m.in. powieści:   Zakazany owoc, przekład M. Dejanis, Warszawa 1969;  Sandro z Czengemu, przekład M. Dejanis, Warszawa 1969 (II wyd. 1976); Półkozic, przekład J. Pomianowski, Warszawa 1971; Drzewo dzieciństwa, przekład H. Broniatowska, Warszawa 1975.