W Nowym Jorku powstanie ulica imienia wybitnego rosyjskiego pisarza Siergieja Dowłatowa. Petycję w tej sprawie podpisało dwa tysiące osób  i władze miasta przychyliły się do tej prośby. To pierwsza w Nowym Jorku ulica imienia rosyjskiego autora.

Siergiej Donatowicz Dowłatow (ros. Сергей Донатович Довлатов; ur. 3 września 1941 w Ufie, Baszkirska ASRR – zm. 24 sierpnia 1990 w Nowym Jorku, USA) – rosyjski pisarz z okresu tzw. „trzeciej fali emigracji”, dziennikarz, dysydent. Autor licznych utworów prozatorskich o tematyce społeczno-obyczajowej (głównie zbiorów małych form).

Urodził się w rodzinie reżysera teatralnego, z pochodzenia Żyda – Donata Izaakowicza Mieczika (1909-1995) i Ormianki Nory Siergiejewny Dowłatow (1908-1999), z zawodu korektora literatury. Od 1944 mieszkał w Leningradzie. W 1959 rozpoczął studia na wydziale filologii fińskiej Uniwersytetu Leningradzkiego im. Żdanowa z którego został usunięty po dwu i pół roku za brak postępów w nauce. W okresie studiów utrzymywał bliskie kontakty z wieloma przedstawicielami świata literatury ZSRR mieszkającymi w Leningradzie. Byli to m.in.: Josif Brodski, Jewgienij Rein, Anatolij Najman, Siergiej Wolf i in. Po relegowaniu, w 1962 został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej – trzy lata przesłużył w Wojskach Wewnętrznych (KGB), będąc strażnikiem w koloniach karnych republiki Komi. Po powrocie z wojska osiadł w Leningradzie, gdzie związał się z grupą literacką Gorożanie i wznowił studia, tym razem na wydziale dziennikarstwa. 1972-1975 mieszkał w Tallinnie (Estońska SRR), gdzie pracował w gazetach Sowietskaja Estonija i Wieczernyj Lieningrad. Właśnie w tym okresie miał miejsce jego debiut, jednak cały wydrukowany już nakład jego powieści został z rozkazu estońskiego KGB zniszczony. Często zwalniany z pracy, imał się różnych zajęć – był m.in. przewodnikiem w muzeum Puszkina pod Pskowem (w Michajłowsku). W 1975 powrócił do Leningradu i rozpoczął pracę w redakcji Kostior. Pisał prozę, dużo krótkich opowiadań, jednak redakcje pism odmawiały ich publikacji. Jego opowiadania zamieszczały za to emigracyjne Kontinient (Paryż) i Wriemia i my (Tel-Awiw), ukazywały się również w samizdacie (za co został wykluczony ze Związku Dziennikarzy ZSRR). W 1978 został zmuszony do opuszczenia Związku Radzieckiego i wyemigrował do USA. Zamieszkał w Nowym Jorku i objął funkcję głównego redaktora emigracyjnego pisma Nowyj Amierykaniec, którego był wydawcą. Dużo również publikował – do połowy l. 80-tych XX w. dorobił się miana uznanego i znanego pisarza, a jego teksty zamieszczały tak znane i renomowane periodyki jak The New Yorker. W ciągu dwunastu lat emigracji wydał dwanaście książek w USA i Europie, przetłumaczonych m.in. na angielski, niemiecki, szwedzki, fiński i japoński[1]. W ZSRR był znany wyłącznie dzięki samizdatowi i audycjom radia Swoboda. Zmarł w Nowym Jorku na zawał serca w drodze do szpitala. Został pochowany w ormiańskiej części cmentarza żydowskiego Mount Hebron w dzielnicy Queens w Nowym Jorku. (Argumienty i Fakty, wikipedia)